Een tijdje geleden zei ik bij een verjaardag dat ik het zo fijn zou vinden om eens onafgebroken een maaltijd te eten, zonder onderbroken te worden door mijn peuter. Iemand reageerde met: ‘Dan had je geen moeder moeten worden.’ Een ander reageerde met: ‘Ik begrijp je helemaal.’ De laatste was een moeder die ook regelmatig een koude maaltijd at, omdat ze een kind in dezelfde leeftijdsfase had. We hadden weinig woorden nodig om elkaar te begrijpen. Het wederzijdse begrip maakte mijn koude maal dragelijker, we deelden de last.
Ergens bij horen
Niet alleen in mijn rol als moeder vind ik het belangrijk om gelijkgestemden om me heen te hebben. Als ik terugkijk op mijn leven zie ik nu dat er momenten zijn geweest waarin ik me eenzaam heb gevoeld. Er zijn momenten geweest dat ik me alleen voelde en onbegrepen. Dat klinkt misschien heel zwaar, maar ik geloof dat iedereen op een bepaald moment in zijn leven eenzaamheid ervaart. Het is een menselijke reactie. Eenzaamheid is een signaal dat je een behoefte hebt die op dat moment niet vervuld wordt.
Als ondernemer liep ik er tegenaan dat ik mijn ei niet kwijt kon. De mensen om me heen begrepen mijn struggles niet. Ik had niemand om lekker mee te sparren. Ik voelde me vaak onbegrepen. Hetzelfde als hardloper, thuisonderwijzer en niet-gevaccineerde. Omdat ik (bijna) geen mensen om me heen had met dezelfde interesses en ideeën, had ik het idee dat ik nergens bij hoorde, wat een menselijke behoefte is: ergens bij horen.
Gehoord, begrepen en gewaardeerd
Beetje bij beetje ging ik mijn struggles en overtuigingen uitspreken. Hoe lastig ik dat soms ook vond. Het voelt heel kwetsbaar om zulke kwesties uit te spreken. Anderen vinden er vaak iets van en ik heb al snel het gevoel dat anderen mij veroordelen. En dat is soms ook zo; soms veroordelen mensen mij. Maar de keerzijde is dat, door het uitspreken van mijn struggles en overtuigingen, mijn wereld veel rijker is geworden. Ik heb mensen leren kennen die ergens hetzelfde over denken als ik en mensen die dezelfde struggles ervaren. Ik voel me gehoord, begrepen en gewaardeerd. We spreken dezelfde taal.
Dat ik nu mensen om me heen heb die dezelfde taal spreken als ik, maakt het voor mij makkelijker om mezelf te ontplooien. Kijk bijvoorbeeld naar de verjaardag waar ik mijn verhaal mee begon. De opmerking ‘Dan had je geen moeder moeten worden.’ was voor mij een gesloten deur. Het nodigde me niet uit om verder in gesprek te gaan. Dit was anders bij de moeder die uitsprak dat ze me begreep. Door de begripvolle manier waarop ze mij benaderde, had ik het het idee dat ze begreep dat mijn klaagzang een momentopname was. Het werd niet kleiner gemaakt, maar het werd ook niet groter gemaakt. Het had gewoon de ruimte om er even te zijn. Daarna lieten we het voor wat het was en was er ruimte voor gesprek. Een gesprek waarin we ervaringen uitwisselden en van elkaar leerden.
Wil jij jezelf ook graag omringen met gelijkgestemden? Ik kan je in contact brengen met een aantal gemeenschappen in Spijkenisse, namelijk: moeders, thuisonderwijzers, vrouwelijk ondernemers en Wijktheater Nissewaard. Hiervoor kun je contact met me opnemen via info@happymovement.nl